گيلان ٚ اسپهبدان

اِسْپَهْبَدانِ گیلان یا اسپهبدان آستارا يته کوچه حۊکۊمت وستي قؤرۊنˇ مئن بؤ که اينه حاکمانˇ نؤم اسپهد بۊ.

ايشانˇ قلمرۊ

گيلانˇ اسپهبدان

پایتخت شیندان،اسپهبد (آستارا)

ايمروزه بخشي از ايران ۊ آذربايجان

شاهانˇ اسامي(اسپهبدان)

کیا لواشیر

احمد

حسین

شاپور

ايشانˇ سرگذشت

اسپهبدان خۊدمۊختار بؤن ۊ امام علي(ع)ˇ شي خو دولتˇ تأييديه بگيتبؤن.اي حۊکۊمت اعرابˇ مۊقابل ايستادگي بوگوت و اعرابˇ حملئنˇ دۊران خۊ استقلالˇ نگه بدشته بؤ.يته شعرم وجۊد دره که نيشان دنه اسپهبدان سلجوقي دۊرانم حضور دشتن.

پادشاه تازه و تر و جوان/همچو شاخ ارغوان بدرود باد

ای جمال‌الدین چو اصفهود نماند/حصن شندان، ارجوان بدرود باد

—خاقاني ديوان

يته شعرˇ ديگم هيسه که اسپهبد حسينˇ ۊ صفويانˇ دۊره ايشاره دره.

بود در گیلان سپهبد زاده‌ای

نیک‌مردی، مقبلی، آزاده‌ای

مملکت را پاک کرد از شرّ و شِیْن

با لقب نامش: جلال‌الدین حسین

پادشاهی بس ارادتمند بود

طالبِ درویش و دانشمند بود

صوفیان صافْ‌دل را خاکِ راه

داشت اندر آستارا تخت‌گاه

—قاسم انوارˇ کليات

سربس

• اردبیل، تۊکل ابن اسماعیل (۱۳۷۳). صفوةالصفا. به کۊشش غلامرضا طباطبایي مجد. تبریز: مصحّح. شابک ۹۶۴-۶۳۳-۹۱۳-۱.

• Le Strange, Guy (2011). The Lands of the Eastern Caliphate: Mesopotamia, Persia, and Central Asia, from the Moslem Conquest to the Time of
• خاقاني ديوان
• قاسم انوارˇ کليات