تيرماسينزه
يکته پيله جشن ايسه کی تير ما سيزندهمين روزˇ مئن گينن. ای روزˇ مئن، خانواده آدمؤن همه‌ته‌يی نيت کؤنن و هرته یکته گیشار يا انگوشتری يا پولوک (دکمه) تودئنن يکته پورأ گوده آؤˇ ظرفِˇ مئن و بازون يکته نابالغ لاکو وا دس دکونه و او چيزؤنه در بأره. هوتؤ کی لاکو به نوبه آؤˇ جی مسمکؤنه بیرین أرده دره، یک یا چن نفر کی امیری‌خؤن ایسن امیری یا تبری (یک جور دوبیتی به گیلکی) خؤنن و هر دوبيتی کی بخؤنده ببؤ، او کسˇ فال ایسه کی هو مؤقه اینˇ مسمک آؤˇ جی بیرین بمأ. امیری‌خؤنؤن امیری‌ئنه امیری مقامˇ مئن خؤندگی کؤنن.
«واژه‌نامه‌ی تبری» مئن (دوکتؤر صادق کيا بنويشته) بمأ دأنه کی: «باستانی جشنؤنˇ جی ... کی مازندرانی-گيلانی تقويم ِ مئن بمانسه، نؤروزˇ پسی، هممه ته جی نؤمی‌تر، تيرماسينزه ايسسه و ای هو تيرگان يا آبريزگانˇ جشنه کی تير ما، تير روزˇ مئن، ايرانˇ مئن بگيته بنأبو.» (کيا: 1326، ص248)
ابولقاسم اسماعيل‌پور، راجه به تير گونه: «تيرما سينزه جشن، تيشترˇ نيايش گودنˇ واسی بو کی يکته ايزده و خوشکی و خوشايی ديوˇ همره جنگنه و پيروز بنه و بازون زمينˇ سر وارش بنه. تيشتر يکته رؤجا نامه کی هو شوعرای يمانی ايسسه و مصرˇ مئن، تاوسسؤنˇ اول طلوع کؤنه... اين که چره گيلان و مازندرانˇ مئن، تيرما دکئنه پييزˇ مئن، اينˇ واسی‌يه کی ايرانˇ شومالˇ مئن، ای رؤجا، پييزˇ مئن جؤر هنه و هی زماته کی وارش سرأگينه.» (اسماعيل‌پور: 1382، ص149)