بابک نجفي
بابک نجفي يته گيلکي زوان شاعر هيسه.
يته نمۊنه از أنه شعران دچينواچين
یادم میاد یه شب خوابیده بودم /خسته و داغون و لهیده بودم
همچین که گرم گرم خواب بود چشام /یهو خیال کردم یکی کرد صدام
صدا کی بود؟ چی بود؟ چی شد؟ کجا رفت؟/ تمام فکر و ذکر من دنبال اون صدا رفت
نزدیک اومد جلوی چشمم ایستاد /نگاه من به سر و وضعش افتاد
نه غول و اژدها، نه دیو زرد(!) بود/صاحب اون صدا یه گیله مرد بود
لباسای محلی قشنگمون تنش بود /عطر برنج و چایی رو شلوار و پیرهنش بود
آخ که چقدر صداش گرم و قشنگ بود /دلم واسه زبان خوب مادری چه تنگ بود
بهش نگاه کردم و گفتم : سلام /میشه به من بگید من الان کجام؟
دستُ بلند کرد یه قاپاس زد به من/ گفت : گیلکی ره، گیلکی گب بزن!
تی اصلیت تَرَ فراموش نَبه / امی زبان مادری نمیره، خاموش نَبه
تا دور بوبوستی تو از اَ حوالی /میگی مَرا تی گب نمی شه حالی؟!
تی زاکَ یاد دیهی لهجه ی فارسی /هَسَ بوبوست گیلکی بی کلاسی؟
نسل جدید در اَمی مورد چی گه؟/ آیندگانِ هویت پس چی به؟
چِره باید کاری کودن اشتباه/ نا ببه گیلکِ اصالت تباه؟
هَ خاکِ گیلان امی پِر و ماره/گیلکی هم امی پیله براره
برار مگر برارَ از بین بره؟ /به عاقبت فکر بوکودی هی ذره؟
به روزی که گیلکی از بین بشه؟/جواب آینده یَ پس کی دِهه؟
زبان گیلکی می افتخاره /از امی تاریخ ایتا یادگاره
تاریخی که پُر از دلاوران بو /میرزا کوچک ایرانِ قهرمان بو
شیون اَمی شاعرِ شاعران بو /محمودِ نامجو پیله پهلوان بو
شوت زه ئی سیروس جه میانِ میدان/ هَلهَلِ شادی شویی تا آسمان
زیست شناسی پِر، امی دوکتور بهزاد/اَشَنه روح همه دانه شادِ شاد
گیلان هَ امروزم ایسه پر غرور/چِره هَسَ باید بیشیم راهِ دور؟
سمیعی و رضا و اکبرزاده /نمونه کم نیه ، خیلی زیاده
صبح به اگر نام ببرم تک تکَ /اوشان که سربلند کونید گیلکَ
اوشان که گیلکانه افتخارید/مایه ی عزت امی دیارید
تو هم بیا با هم همه دست به دست/امی گیلانَ چکونیم بی شکست
بیا اَمی زبانَ حرمت بَنیم /کوچی زاکانَ گیلکی یاد بَدیم
حفظ بوکونیم اصالت و فرهنگَ /اَ نسلِ رو نَنیم اَ لکّه ننگَ
فردا زاکان نیگید امی پِر و مار /هیچی جه تاریخ نَنَیید یادگار
با هم اراده بوکونیم چه راحت /دینگ دینگ دینگ... صدای زنگ ساعت!
پریدم از خواب، نه نه نه! ، ویریشتم /می تختِ رو ایبچه ذره بینیشتم
اَنه گبان می دیلِ رو بینیشته /حساب ساعت از می دست جیویشته
بیدم اونه گبان همه طلا بو /قیمتی بو، همتای کیمیا بو ( به یاد شیون...)
خودم بوگفتم ایتا جمله به من:/ (( تو گیلکی ره، گیلکی گب بزن...))