گيلک: نۊسخه'نˇ تؤفير

گیلکان کاسپی دریا نسا (جنوب) طرف زیندگی کونیدی. گیلکانˇ جاجیگه، جه غرب تا [[تالش|تالشؤن]]ˇ سامؤنه و جه شرق تا چالوس ؤ سه ته اؤستانˇ [[گیلان]] و [[مازندران]] و [[قزوین]]ˇ دورون ایسأید.

 

 

اما دومی [دیلم] کی ویشتر اشتبا واگویه بنه ؤ أگه بشین محلی مردومه بپورسین اونˇ دوروسه گونن: دیلمؤن (dilemon). مو هرگز نشتؤسم هی‌کس بگؤ دئیلمان deylaman. دیل dil یکته کلمهٰ کی معنایˇ مشخص دأنه ؤ اؤرهٰ گونن کی مرز بوده ؤ دَوَسته ببون گؤ ؤ گوسند دأشتن ئبه ؤ «ام» بولندی پسونده، هوجور کی کؤتام ؤ ایلامˇ مئن دأنیم ؤ پهلوی زوانˇ مئن هرچئه بخأن بولند ذکر بکونن ای پسونده چربؤنئنن اونه. پس دیلم بنه گؤ ؤ گوسندˇ دأشتنˇ بولندˇ جیگه.<ref>افشین پرتو. مردم سلول‌های ساختاری تاریخ‌اند. گفت‌وگو با افشین پرتو. گیله‌وا، ش ۱۲۲.</ref>

 

'''گیل'''، مازندرانˇ گیلکی زوانˇ مئن نی دره ؤ مازندرانی زوان، پور شواهدˇ وأسی،<ref>درویشعلی کولائیان. ساری و آغاز تمدن برنج در مازندران و گیلان. نشر شلفین ۱۳۸۵</ref><ref>درویشعلی کولائیان. مازندرانی و سنسکریت کلاسیک. نشر چشمه ۱۳۸۷.</ref><ref>درویشعلی کولائیان. نگاهی نو به تاریخ مازندران باستان. نشر گیلکان.</ref><ref>درویشعلی کولائیان اینترنتی جیگه www.kulaian.com</ref> سانسکریتˇ همره ارتباطˇ مستقیم دأنه.<ref>درویشعلی کولائیان. گیل، گیلک، گیلکی. گیله‌وا. بهمن و اسفند 1390.</ref>

==مازندران گیلکؤن==

[[مازیار]] (کی مازندرؤنی بو ؤ ۲۱۸ تا ۲۲۵ ه.ق حوکومت گود) خو نامه‌ٰنˇ مئن به عباسی خلیفه، خوشه گیلˇ گیلان دخؤنه ؤ خلیفه نی اینه جیلˇ جیلان (گیلؤنˇ گیل؛ فارسی: گیل گیلها) دخؤند. ای اول سندی ایسه کی یک نفر خودش ؤ خو مردومه گیل دخؤند. هنوزم مازندرانˇ غربˇ کوهؤنˇ مئن، گالشؤن، جیرا (جؤلگه) دخؤنن: گیلؤن.